En opeens is het stil. Even geen lesgeven, even geen vergaderingen, even geen mail. De tent gaat een paar weken dicht en dat geeft tijd voor rust, bezinning en terugkijken. De kerstvakantie begint vandaag en daar ben ik blij mee. Want ik hou van de kerstvakantie. Altijd weer die hoop op sneeuw, altijd weer dat fantastische voorgevoel over de kerstdagen en oud en nieuw. Herinneringen aan voorgaande jaren wisselen elkaar af met vooruitblikken richting het nieuwe jaar. Wat is geweest en wat gaat er komen?
Terwijl ik zo zit te schrijven denk ik terug aan al die bijzondere momenten van dit jaar. Dat ik naar Eext ging om mijn lieve ouders te bezoeken die dit jaar 59 jaar getrouwd zijn. Dat ik in de zomer op camping De Berken in Gasselte voor het eerst sinds jaren weer eens verhalen vertelde. Dat ik vanaf de zomer weer volop les gaf aan studenten die voor me zaten in een klas en niet achter een camera. Dat ik met vriend Bart een mooie vertelvoorstelling gaf bij het magische landschapskunstwerk Riff nabij het Drontermeer. Dat ik op de heilige grond in café Hofsteenge te Grolloo mijn verhaal over Egbert Meijers aan hem en belangstellenden mocht vertellen ter ere van de publicatie van een boek over hem. Dat ik vaste columnist werd van het gave cult voetbaltijdschrift Panenka.
Dat ik….en zo kan ik nog wel een poosje doorgaan. De ene herinnering na de andere komt boven. Herinneringen die, ondanks de verwarrende tijd waarin we leven, glans geven aan mijn jaar. Want net als alle 53 jaren hiervoor is ook mijn glas het afgelopen jaar meestal voor de helft gevuld geweest. En daar prijs ik me gelukkig mee, met mijn positieve, daadkrachtige en actieve kijk op het leven. Zo ga ik 2022 in. Met een hoopvolle blik denk ik daarbij aan al die lieve mensen in mijn omgeving die ik hetzelfde gun, namelijk kracht, moed, positiviteit en geluk.
Kracht, moed, positiviteit en geluk voor pap en mam in Eext. Voor mijn twee geweldige broers en hun lieve kinderen Janco, Anne en Lieke. Voor Helene, de enige ware hondenliefhebster. Voor Mirjam die ondanks tegenslag steeds weer doorknokt. Voor mijn lieve schoonmoeder die het zo goed doet. Voor mijn geweldige zwager BartJeroen, die ondanks alles hoop houdt voor FC Groningen. Voor zijn lieve vrouw en hun gave kinderen Stan en Mette. Voor mijn collega Paul die zo goed luistert en aanvoelt. Voor mijn geweldige collega’s van de Saxion pabo. Voor de diekkiekers in Kamperveen die van grote hoogte alles overzien. Voor Peter en Paulien die dan weer hier, dan weer daar zijn. Voor Marcel met zijn gekke humor en grappige uitspraken. Voor John en Bert die steeds weer mooie projecten voor Dronten en omgeving bedenken en uitvoeren. Voor de Berkenmensjes in Gasselte die zo’n mooi bedrijf runnen. Voor Gerrit met zijn gave grappen en wielerappjes. Voor mijn lieve Boerman die nooit stil zit en altijd onderneemt. Voor de Gouden Eikels waarvan Henk al tijden wacht op dat hij ook eens genoemd wordt in een van mijn verhalen.
Maar ook voor Rutte en De Jonge die zo goed en kwaad als het gaat richting proberen te geven aan de grote crisis waar we in zitten. Voor al die meesters en juffen die elke dag weer klaarstaan voor hun leerlingen. Voor die fantastische mensen in de zorg. Wat zouden we in hemelsnaam zonder hen moeten. Voor al die mensen die zich zo goed en kwaad als het gaat staande proberen te houden. Voor de patiënten in het ziekenhuis, voor de mensen die te maken hebben met langdurige Covid klachten; hou vol! Voor de mensen die vraagtekens zetten bij wat er gebeurt. Voor de mensen die ons wakker houden, voor de nieuwsgierigen. Voor FC Groningen. Voor alles en iedereen.
En vooral ook voor mijn fantastische zoon Erik. Die al studerend, werkend en roeiend door het leven gaat. Die krachtig is en steeds weer in actie is om datgene te doen wat hij wil doen. Die meehelpt op de Covid-IC van het ziekenhuis in Groningen, die niet zeurt maar doet. En vooral ook voor mijn jongste zoon Jesse. Die gave gast met zijn briljante denken. Wiens ideeën grenzeloos zijn en die mij keer op keer weer verrast met zijn verrassende plannen. Die zich dit jaar zo ontwikkeld heeft en in actie kwam nadat hij een poosje stilstond. Wat geniet ik van die twee kerels. Waarin ik mezelf soms zie, maar vaak ook niet en dat dat het juist zo ongelofelijk mooi en boeiend maakt.
Maar vooral, ja vooral voor mijn lieve Lilian. Die richting geeft, die aanvoelt, die stuurt, die zorgt, die doet. Die me spiegels voorhoudt, mijn teksten leest die ik, pas nadat haar groene licht is gegeven, publiceer. Die inspireert en er ook gewoon is. Die me vertrouwt, die ik vertrouw en die zorgt voor mijn kracht en zijn. Die het allerliefst is.
Kracht, moed, positiviteit en geluk voor iedereen die het nodig heeft, opdat 2022 fantastisch gaat worden. Ik wens jullie allen een ontzettende fijne kersttijd en een gezond 2022.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe verhalen? Registreer dan je mailadres op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens wekelijks gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.