Ziezo, het werk zit er op. Het heeft even geduurd maar het resultaat is er dan ook naar. Tevreden zit oppergod Zeus op zijn troon en kijkt vanaf zijn berg Olympus neer op datgene wat hij in perfectie heeft gecreëerd; de aarde. Naast hem zijn vouw Hera, die als koningin van de Hemel eveneens vergenoegzaam neerkijkt op het grootse werk van haar man. Ze is trots en streelt zijn hand. Beiden kijken elkaar aan waarna Hera wil opstaan om met verleidende blik Zeus mee te lokken naar het Hemelse bed. Maar dan ziet ze opeens een twijfeling in haar mans ogen. ‘Wat is er lief?’, vraagt de godin met ingehouden stem, ‘heb je hoofdpijn?’ Even kijkt Zeus op, schudt zijn hoofd en fluistert dan al zuchtend: ‘Het mag dan misschien wel af zijn, maar het is ook bijzonder leeg en saai.’ Zo zit hij daar een poosje, de God der Goden, totdat hij plotseling met een bliksemschicht de aarde laat trillen als nooit tevoor. ‘Ja, ik heb het!’, schreeuwt hij uit om vervolgens met ferme kracht de hand van zijn vrouw vast te pakken om haar mee te nemen achter het nevelwit dat hun slaapvertrek scheidt van de goddelijke troonzaal.
Een dag later komt Zeus in actie. Hij roept de jonge Titaan Prometheus bij zich. De jongeling, handig met zijn handen, staat voor Zeus als hij het grote plan aanhoort. De oppergod spreekt over de saaiheid en leegheid van de aarde en vertelt dat er nog wat moet worden toegevoegd. ‘Om ons te vermaken wil ik dat er nieuwe wezens bijkomen. Wezens die op ons lijken, op twee benen, met handen en met één hoofd. Maar anders dan alle andere wezens moeten zij iets speciaals krijgen. Ik wil dat ze taal en bewustzijn krijgen. Zodat ze grootse zaken kunnen verrichten. Maar ze zijn uiteraard minder machtig dan wij en zeker niet goddelijk! Ik wil dat jij die wezens gaat maken. Bak ze van het klei van de vruchtbaarste rivier. Vervolgens zullen ze leven en ons vermaken. Het zal geweldig zijn! Maar één ding mag nooit gebeuren! Nooit mogen deze wezens, die ik mensen ga noemen, de beschikking krijgen over vuur. Want met dat Goddelijke vuur zullen ze ooit tegen ons in opstand kunnen komen. Ze zouden zich gelijk kunnen wanen aan ons Goden. Ze zouden voorgoed onze macht kunnen laten verdwijnen en dat mag nooit, maar dan ook echt nooit, gebeuren.’
En zo geschiedde. De mens werd gebakken en nadat de godin Athene haar adem over hen heen blies, stonden ze op en verspreidden zich over de hele wereld. Zeus genoot volop van de mensjes en hun gestuntel en geneuzel. Maar toen bleek dat honger, ellende en rampspoed de mensheid in gevaar bracht, besloot Prometheus in te grijpen. Hij kon zijn schepping toch niet verloren laten gaan? Dus op zekere dag sloop hij de Olympus op, stal het goddelijke vuur en verspreidde dit stiekem onder de mensen. Het effect was enorm. De mensheid kon zich met het vuur redden en werd succesvoller en succesvoller. Dit alles gebeurde tot grote ontzetting van Zeus die Prometheus gruwelijk strafte. Prometheus werd vastgebonden aan een rots waarna een enorme adelaar uit de spartelende Prometheus zijn lever op vrat. De nacht erop groeide de lever echter weer aan om vervolgens de dag erop opnieuw uit de pijn leidende Prometheus opgevreten te worden. Zo ging dat dag in dag uit.
Maar wat Zeus daarna verder ook probeerde, het lukte hem niet meer om het vuur van de mensheid af te nemen. Zo zag hij tot zijn afgrijzen langzamerhand de macht der Goden afnemen. En dat was iets wat hij niet kon verkroppen. Dus greep hij in. Zo werden keer op keer nieuwe obstakels door hem de wereld in geslingerd. Obstakels die het leven van de mensen moeilijker maakte en deed schudden op hun wankelende beentjes.
En zo komt het dat we ook dit weekend weer wankelen op onze iele beentjes. Want op dit moment van schrijven komt het kabinet andermaal bijeen om het nieuwste OMT-advies te bespreken. De Corona-Omikronvariant, die als een razende om zich heen slaat, doet alle alarmbellen rinkelen. Met op de achtergrond het geluid van een schaterende Zeus, proberen Rutte en consorten wijze besluiten te nemen waarbij een strenge lockdown onvermijdelijk lijkt. En zo glijden we een nieuwe donkere tijd in en zouden we haast vergeten dat Prometheus ons destijds een geschenk heeft gegeven. Een geschenk van kracht en optimisme. Laten we het vuur opnieuw tevoorschijn halen om het de komende tijd volop te gebruiken.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe verhalen? Registreer dan je mailadres op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens wekelijks gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.
Comentarios