Ik ben op Schiermonnikoog om op dit wonderschone eiland oud en nieuw te vieren. Een jarenlange traditie die ooit begon toen ik nog een klein mannetje was en met mijn ouders en broers naar Texel ging. Dat was echt heel bijzonder. Twee keer op vakantie in één jaar. En dan ook nog eens twee keer naar een eiland. In de zomer in de tent, in de winter in een huisje. Wat een luxe. Twee vakanties met beide een volstrekt eigen karakter.
Dat ik tijdens oud en nieuw niet in mijn geboortedorp Eext was, vond ik destijds niet zo’n probleem. Het had te maken met de toen al in mijn ogen rare traditie van het ‘slepen’. Tijdens oudejaarsavond trokken groepen jeugd met knallend vuurwerk door het dorp en versleepten alles wat los en soms ook vast zat om het vervolgens ergens anders weer neer te zetten. Oorspronkelijk vast bedoeld als een soort van grap, maar later vaak uitmondend in vernielzucht en terreur. Ik herinner me de stuk gesneden zonnewering van de familie Koote aan de Venakkers. Maar ook de kapot geslagen hekken rondom de lagere school waar mijn vader concierge was en de omgekeerde vuilniscontainers in ogenschijnlijk willekeurige tuinen. Tot mijn grote ontzetting werd zelfs een keer onze prachtige, door mijn vader getimmerde, bolderkar gestolen en vonden we die later compleet kapot terug, ergens in een berm. Ik was woest en kon het hele rotdorp wel bij elkaar schreeuwen. Wekenlang keek ik met grote argwaan naar alle jongeren van Eext. Wie had het gedaan? En daarbij hielp het gesloten karakter dat een dorp ook kan hebben niet. Natuurlijk was bekend wie het gedaan had, maar niemand die wat zei. Turf, jenever en achterdocht ten voeten uit. En zo veranderde mijn kijk op Eext. Van een fijne plek naar een plek die ten diepste niet te vertrouwen was en het duurde een flink aantal jaren voordat dit wantrouwen was verdwenen.
Het jaar daarna vertrokken we voor het eerst naar Texel om daar de jaarwisseling te vieren. We belden dan op 1 januari vanuit een telefooncel naar Eext om de familie een gelukkig nieuwjaar te wensen en dan hoorden we ook of er nog iets in het dorp gebeurd was. En ja, er was altijd wel iets gebeurd. Nooit vergeet ik dat ene jaar dat we hoorden dat de ramen van onze buren met krantenpapier dichtgeplakt waren. Het was het laatste jaar dat we naar Texel gingen. Het vertrouwen was weg en mijn ouders vonden het veiliger om thuis te blijven. Een groot offer voor hen, temeer omdat het echte eilandgangers zijn.
En nu ben ik dus die eilandganger. Geërfd van mijn lieve ouders en een oud en nieuw traditie voortzettend. Een traditie met mooie momenten. Zo loop ik gisteren de plaatselijke supermarkt uit en hoor een enthousiaste vrouwenstem. ‘Kijk, en daar staat iets heel bijzonders. Zie je dat daar? Dat zijn twee grote slagtanden van een walvis.’ Voor mij loopt een moeder met haar kind. Het jochie is duidelijk onder de indruk want zijn ‘wow’ is op meters afstand goed te horen. Ze lopen tot aan de twee imposante botten en kijken met grote ogen langs de kaken omhoog. ‘Wat vet mam en wat groot’. Moeder knikt en geeft haar zoontje een aai over zijn bol. Het is een prachtig gezicht en hoewel ik het even moeilijk heb om de vrouw niet te verbeteren aangaande de slagtanden, houd ik me in en verstoor hun prachtige aandacht niet.
De verwondering van het kereltje, die ik op een jaar of 8 schat, werkt aanstekelijk. Ook ik kijk nu naar de twee botten die een onderkaak vormen van een in 1950 geschoten blauwe walvis, zoals op een bordje te lezen valt dat aan het linkerbot is vastgeschroefd. En hoewel ik deze onderkaak al zo vaak heb gezien, is het ook nu weer de kinderlijke nieuwsgierigheid die het van me gewonnen heeft. Wat een enorm beest moet dit geweest zijn.
En nu, een dag later, terwijl de Top 2000 door ons huisje schalt, denk ik aan die moeder en haar zoontje die gisteren zo gefascineerd waren. Het zou maar zo kunnen dat dit kleine kereltje later ook met zijn gezin op een van onze fantastische eilanden oud en nieuw gaat vieren. Ik vind het een inspirerende gedachte om 2021 mee af te sluiten. Wat mij betreft kan 2022 beginnen.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe verhalen? Registreer dan je mailadres op gertspeelt.nl en krijg vervolgens wekelijks gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.
Verstuurd vanaf mijn iPad