Mijn twee nieuwe vrienden

Hij zat er vast al minutenlang, die kleine bruine kikker. Doodstil en ongetwijfeld mij in het vizier als groot gevaar voor zijn bestaan. Ik had hem eerst niet gezien. Ik zat gewoon maar wat op mijn bankje in de voortuin en keek naar wat er te gebeuren stond. Ik groette een buurman die met zijn twee honden voorbij liep, zag een rode kat die verschrikt verder liep toen hij mij zag en hoorde een merel luid schreeuwend wegvliegen nadat een ekster het op hem had gemunt.

Voor mij zag ik verschillende insecten. Een vederlicht koolwitje op de Buddleja, een zweefvlieg hangend in de lucht en een aantal honingbijen die bloem voor bloem afvlogen. Ik zag grote klompen stuifmeel aan hun pootjes vastgeplakt en vroeg me af hoeveel stuifmeel zo’n beestje eigenlijk in zijn leven vervoerde. Ik dacht na over dat leven. Onderdeel zijn van een groot volk, met een koningin aan het hoofd, zoekend naar voedsel om een wintervoorraad aan te leggen zodat je het jaar erop weer door kan en daarbij jezelf volledig inzettend voor een groter doel.

Plotseling zag ik hem bewegen, die kleine bruine kikker. Van de rand van de waterbak, sprong hij de tuin in. Onder het blad van de vrouwenmantel had hij een perfecte plek gevonden. Het beestje zat met de rug naar mij toegekeerd zat. Misschien had hij wel door dat hij van mij niets te duchten had. Dat ik gewoon maar wat zat te zitten op mijn bankje.

Maar waarom ging hij zo zitten onder dat blad, zo’n 30 centimeter van zijn veilige waterbak? Zat deze kikker, net als ik, ook wat te loeren en te mijmeren over het leven? Had de kikker gezien wat ik deed, was hij daardoor geïnspireerd geraakt en keek hij daarom nu ook zo verwonderd naar al die insecten die boven zijn hoofd voorbij zoemden?

Ja, dat moest het zijn, ik had hem geïnspireerd! Deze kikker had mijn verwonderde blik gezien, had zich afgevraagd wat er eigenlijk zo bijzonder was en besloot toen om de grote sprong uit zijn comfortzone te wagen. En daarom zat hij nu, haast naast mij, ook zo gefascineerd te kijken naar al die natuurpracht in mijn mooie voortuintje.

Terwijl ik me gelukkig prees zag ik een zweefvlieg voor me, stil hangend in de lucht. Hij hing daar nu al zo’n dertig tellen en ik bedacht me dat ik voor dit beestje wellicht ook zo’n inspirerend voorbeeld was. Dat hij ook wel eens wilde zien en meemaken wat ik meemaakte op mijn bankje.

Zo waande ik me op deze vroege ochtend gelukkig met mijn twee nieuwe vrienden en vond het jammer dat ik dit grote geluk niet kon delen met iemand anders. Dus besloot ik de kikker en de zweefvlieg te vragen of zij ook zo genoten. Maar net op het moment dat ik dit wilde doen sprong de kikker zo’n twintig centimeter de lucht in, deed zijn bekkie open en ving de nietsvermoedende zweefvlieg waarna hij snel de waterbak weer in plonsde, mij daarbij in lichte staat van verwarring achterlatend.

Ik stond op, liep naar de keuken en zette me een sterke bak koffie en bedacht me dat de wereld nooit meer hetzelfde zou zijn.

---

Wil je meer van me lezen? Kijk dan eens op https://www.gertspeelt.com/. Je kunt daar ook mijn boeken bestellen met daarin vele korte verhalen.