Het feest kan beginnen

Ik zit in de trein en kijk wat naar buiten terwijl ik naar een podcast van Stoute Schoenen luister waarin Bart van Loo vol vuur verhaalt over Bourgondische hertogen uit vervlogen tijden. Het verhaal, dat zo nu en dan afgewisseld wordt met muziek uit de 13e en 14e eeuw, is fascinerend. Zo hoor ik dat in Dijon aan het hof van Jan zonder Vrees 94 honden door de vertrekken liepen terwijl zijn latere zoon Philips de Goede 231 honden bezat. Ik probeer me zo voor te stellen hoe dat eruit gezien moet hebben en vooral ook hoe dat geroken heeft. Onvoorstelbare tijden glijden zo in gedachten aan me voorbij terwijl de trein verder raast en ik heel af en toe mijn ogen even sluit en wegdroom.

Ik ben onderweg naar mijn moeder. 89 jaar wordt ze vandaag. Een indrukwekkend aantal jaren zijn aan haar voorbij gegaan. Jaren vol gebeurtenissen, nu verworden tot verhalen. Over die verhalen zal waarschijnlijk nooit een podcast gemaakt worden, terwijl ze best ook indrukwekkend zijn, zij het dat het er bij mijn moeder wel wat anders aan toe ging dan bij de hertogen van Bourgondië.

Op haar twaalfde bijvoorbeeld hielp ze mee met het rooien van aardappels. Zij liggend op haar knieën, terwijl ze andere kinderen van haar leeftijd naar school zag gaan. Een gruwelijke pest had ze eraan. Zij wilde ook naar school, maar ja er moest ook geld binnen komen. Geld dat vervolgens weer afgedragen werd om de huur van het land mee te betalen. Ik heb me daar vaak over verwonderd. Mijn opa, die aardappels verbouwde om de huur van het land te kunnen betalen waarop hij vervolgens dan aardappels verbouwde.

Of wat te zeggen van mijn moeders val. Als 24-jarige viel ze van de trap. Een zware hersenschudding was het gevolg en wekenlang lag ze daarna plat op bed. Een prikkelvrije omgeving was daarbij het beste medicijn. Dus moest het stil zijn op de boerderij, hielden haar zeven broers en zussen rekening met haar en mochten de kinderen uit het dorp die onderweg waren naar school niet over het pad langs de boerderij omdat er anders teveel geluid zou kunnen zijn.

Zo kan ik nog wel even doorgaan met verhalen uit haar leven die grote indruk hebben gemaakt. Hoe vaak heb ik ze al niet gehoord en hoe vaak heb ik me verbaasd over haar veerkracht waardoor ze de zware tijden heeft doorstaan. Dat ze altijd weer opstond om daarna door te gaan. Veerkracht die nu onder druk lijkt te komen. Een eerste verjaardag zonder haar man. Na bijna 70 jaar zal dat een eenzame en verdrietige ervaring zijn.

Toen ik haar vorige week vroeg of ze haar verjaardag ook door wilde laten gaan, keek ze me aan. ‘Ik deeink het wel, pap zul dat ook wult hebben’, was haar ontroerende antwoord. ‘Dat deeink ik ook mam, ik zal der wezen en methelpen.’

Als ik rond twee uur mijn moeders huis binnen ga zit ze in haar stoel. ‘Of bist doe der al?’ Ik feliciteer haar, geef haar bloemen en een extra knuffel. ‘Zekers mam, ik ben der, laot het feest maor beginnen.’

---

Wil je meer van me lezen? Kijk dan eens op https://www.gertspeelt.com/. Je kunt daar ook mijn boeken bestellen met daarin vele korte verhalen.