That’s great news Gert. Ik lees de woorden die zojuist binnenkomen via whatsapp. Het zijn de woorden van Simon Kitchen uit Engeland. Woorden die vergezeld gaan met een mooie foto van Simon en zijn halfbroer Adrian.
Deze week is het goede nieuws officieel naar buiten gebracht. De Stichting 4 Mei Herdenking Dronten heeft besloten om de teksten en de locaties van de crashpalen in hun gebied waar nodig aan te passen. Na het bekijken van nieuwe informatie heeft de Stichting de knoop doorgehakt en krijgt deze informatie de verdiende erkenning. Hiermee komt voor mij, na bijna zes jaar, een eind aan een bijzondere periode die alles te maken heeft met mijn onderzoek naar de feiten van crashpaal 2. Een onderzoek waaraan ik uiteindelijk fijne Engelse kennissen heb overgehouden.
Maar wat zijn die crashpalen nu eigenlijk? Het zijn blauwwitte palen met bovenaan een rood ijzeren silhouet van een Lancasterbommenwerper. Palen die locaties in Flevoland markeren waar gedurende de Tweede Wereldoorlog vliegtuigen zijn neergestort. Na de drooglegging worden er stoffelijke resten en restanten van deze vliegtuigen gevonden. Eén van deze palen, crashpaal 2, staat bij het Torenbosje, gelegen aan de Oudebosweg tussen Dronten en Elburg. Op deze paal valt te lezen dat hier de Britse vlieger Alfred Kitchen is omgekomen tijdens een crash in de avond van 27 november 1944. De piloot, Maurice Williamson, heeft de crash overleefd en wordt krijgsgevangen gemaakt. Verder staat op deze paal dat het toestel Duitse kleuren had en dat de piloot in een krijgsgevangenkamp in het midden van Duitsland terecht kwam.
Het is 27 juni 2015 als ik tijdens de officiële opening van dit Torenbosje een verhaal vertel. In het verhaal vermeng ik feit met fictie, waarin vlieger Alfred Kitchen een belangrijke rol speelt. De vertelling verloopt prima en aan het eind van de middag fiets ik tevreden naar huis. Maar tijdens die fietstocht begint het te knagen. Is het wel zuiver dat ik die Kitchen opvoer in een verhaal dat ik verzonnen heb? Stel dat er nog familie leeft, wat zouden zij daarvan vinden? Opeens spoken er vele vragen door mijn hoofd die me onrustig maken. Vragen die uiteindelijk leiden tot een jarenlange speurtocht naar de feiten met opzienbarende nieuwe uitkomsten. Want het klopt dat Alfred Kitchen op 27 november 1944 is omgekomen bij een crash, maar dit gebeurde niet op de locatie nabij het Torenbosje. De echte crashlocatie ligt zo’n acht kilometer noordoostelijker, iets uit de kust nabij Kampen. Bovendien vliegt het toestel niet in Duitse kleuren en wordt piloot Maurice Williamson opgesloten in een ander krijgsgevangenenkamp dan vermeld.
Het is 10 januari 2016 als ik voor het eerst contact weet te leggen met de familie Kitchen. Het blijkt dat Edna, de vrouw van de omgekomen vlieger, nog leeft en dat ze een zoon heeft uit het huwelijk met de omgekomen Alfred. Die zoon heet Adrian en leeft ook nog. In 1950 trouwt Edna opnieuw, deze keer met de broer van Alfred en uit dit huwelijk krijgt ze nog een zoon die Simon heet. Het is Simon met wie ik contact krijg. Hij is erg geïnteresseerd. We wisselen veel informatie uit waardoor ik een steeds beter beeld krijg over Alfred en wat er met hem tijdens de oorlogsjaren is gebeurd. Het contact verloopt erg voorspoedig zodat ik besluit om in november 2016 een bezoek te brengen aan de familie Kitchen. Helaas is Edna een paar maanden eerder overleden, maar de ontmoeting met Simon en Adrian is bijzonder voor me. Mijn verhaal en zoektocht heeft letterlijk gezichten gekregen.
Van 3 tot en met 5 mei 2017 zijn Simon en zijn zoon Daniéle op bezoek in Dronten. We maken een toer langs alle belangrijke plekken. Nooit zal ik de verbazing vergeten die ik op hun gezichten zie, op het moment dat ik de tekst van crashpaal 2 voor hun vertaal. Ze zijn totaal overrompeld dat hier staat dat het vliegtuig van hun oom en opa de kleuren zou hebben van een Duits vliegtuig. ‘That’s very remarkable’, zoals Simon het met een fijn gevoel voor understatement zegt. Ik zie verontwaardiging, ik zie vragen, ik zie onrust en mede daardoor voel ik een nog diepere notie om deze zaak helemaal uit te gaan zoeken.
In de jaren daarna verloopt het onderzoek dan weer voortvarend, dan weer is er stilstand en zie ik niet hoe het verder kan. Juist op die momenten denk ik aan die verbijsterde Engelse blikken en lukt het me om verder te gaan. Ik lees vele boeken, speur op het internet, bezoek het graf van Alfred Kitchen in Kampen, interview ooggetuigen, doe onderzoek in het stadsarchief van Kampen, lees het oorlogsdagboek van piloot Williamson dat hij schreef in het krijgsgevangenenkamp, wend mij tot de landelijke bergingsofficier van de luchtmacht, mail vele deskundigen op het gebied van oorlogsarcheologie en schrijf heel veel tekst. Steeds weer orden ik mijn gedachten, keer op keer probeer ik de vele nieuw gevonden stukjes te leggen in een voor mij uiterst spannende puzzel: hoe is de dag van de crash exact verlopen?
Het is spannend en soms ook moeilijk. Want als ik persoonlijke brieven onder ogen krijg die vlieger Alfred Kitchen heeft geschreven aan zijn vrouw Edna bekruipt me een ongemakkelijk gevoel. Ik lees brieven, met veel intieme details, van een 24 jarige man die zijn vrouw mist, die naar haar verlangt, die droomt over een leven zonder oorlog en erg uitkijkt naar de geboorte van hun eerste kind waarbij hij zich vooral verheugt op de 48 uur verlof als hun eerste kind zal worden geboren. 48 uur die hem wordt beloofd als hij nog één keer mee vliegt naar bezet Europa. Het zou zijn laatste vlucht worden, hij zou nooit terugkeren. Terwijl ik de brieven lees realiseer ik me hoe bijzonder dit onderzoek voor me is.
Ik herinner me een emotionele Adrian bij mijn bezoek in 2016. Hij zegt me dat hij geroerd is door het feit dat ik het verhaal van zijn vader onderzoek. Het is die ontroering die me motiveert om door te gaan. Het resultaat hiervan is dat er vanaf deze week aan de Vossemeerdijk in Dronten een nieuwe crashpaal staat met hierop de juiste informatie over twee onwaarschijnlijk dappere kerels: Alfred Kitchen en Maurice Williamson.
En dat is inderdaad, zoals Simon me deze ochtend appte, great news! Wil je mijn volledige onderzoek lezen kijk dan op www.gertspeelt.com/kitchen.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe verhalen? Registreer dan je mailadres en krijg vervolgens wekelijks gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.