Je hoort het wel eens, zo’n stem in een koptelefoon terwijl je in een museumvitrine staat te kijken. Zo’n stem die je extra informatie geeft over het item dat je bewondert. Of die je een verhaal vertelt waardoor je nog meer affiniteit krijgt met het tentoongestelde. Zelf heb ik me wel eens afgevraagd van wie zo’n stem nou kon zijn. Wellicht een museummedewerker, de kunstenaar zelf, iemand die eraan verwant is of een deskundige? Geen idee eigenlijk, maar dat ik zelf ooit de kans zou krijgen om ook zo’n stem te worden, heb ik nooit voor mogelijk gehouden. Dus ben ik verbaasd als ik opeens in mijn mailbox een bericht ontvang van ene Rinus van het bedrijf Speakerfood Music & Sound.
Rinus vraag is kort. Voor het Drents Museum ben ik op zoek naar een stem voor een tekst. Zou je me daarvoor zsm kunnen bellen? Met daaronder het telefoonnummer. Ik lees het berichtje nog eens en kijk naar de afzender. Wellicht is het een grap of een phishing mail? Dus google ik op de bedrijfsnaam en vind zo’n bedrijf in Arnhem. Ik lees verder op de website dat er inderdaad een Rinus werkzaam is. Sterker nog, hij is de eigenaar van het bedrijf.
Zouden ze in Assen echt mijn stem willen hebben?
Een tikje opgewonden bel ik direct en krijg Rinus aan de lijn. Hij legt me kort uit dat het Drents Museum bezig is met de verbouwing van hun permanente collectie en dat ze voor die nieuwe opstelling stemmen zoeken voor een aantal teksten. Of ik interesse heb? Ik vertel dat ik al sinds mijn tienerjaren met regelmaat in dat prachtige museum kom. Dat ik er graag ben om bijvoorbeeld de indrukwekkende prehistorische collectie, met veel vondsten uit de omgeving van mijn geboortedorp Eext, te zien. En dat ik er sinds de grote verbouwing in 2011 nog vaker kom vanwege de vaak fantastische tijdelijke exposities van grote internationale allure. ‘Leuk, het lijkt me heel leuk’, weet ik uit te brengen.
Kort daarna spreek ik een demo in, stuur die op, maar krijg een paar dagen later de teleurstellende mededeling dat het museum waarschijnlijk niet voor mijn stem kiest. Jammer, want ik had het me al helemaal ingebeeld. Dat ik op een zondagmorgen daar in Assen op een knopje zou drukken en dan mijn eigen stem zou horen. Wat een eer zou dat geweest zijn!
Maar goed, het leven gaat zoals het gaat en ik troost me met de gedachte dat het idee alleen al fantastisch was. Daarna vergeet ik de zaak tot ik een paar dagen later opnieuw een bericht van Rinus krijg met slechts één enkele zin: Zou je me zsm kunnen bellen?
Het zal toch niet?
Het zal dus wel! Want het mooie is dat er toch wel voor mijn stem gekozen is. Hoe gaaf! Als kort daarna de opnamedatum is geprikt, kan mijn dag niet meer stuk.
Zo stap ik afgelopen week de geluidstudio van Speakerfood binnen en zit klaar om mijn tekst in te spreken. Producer Rinus zit achter de mengtafel en aan de videolijn kijkt en luistert de conservator geschiedenis, Jan van Zijverden, mee. De opnames gaan voorspoedig. Het verhaal spreek ik in met een Drentse tongval en gaat over het leven van veenarbeider Berend Klein uit Emmer-Compascuum. Het gaat over armoede, slechte leefomstandigheden en uitzichtloosheid. Over een tijd waarin er maar weinig kansen waren en geboren worden voor een dubbeltje ook echt een dubbeltje betekende.
Als ik kort daarna de studio verlaat en richting het treinstation wandel, knijp ik even in mijn arm. Is dit echt gebeurd? Ja, het is echt waar. Over een tijdje te horen, mijn stem in ‘mijn’ Drents Museum. Wat bijzonder, wat een geluk!
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe verhalen? Registreer je dan op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd. Wil je mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ met daarin meer dan 100 verhalen? Kijk dan op https://www.gertspeelt.com/boek.
Comments