Roaaar of vroem zijn de woorden waarmee grote snelheid in stripverhalen wordt aangeduid, meestal vergezeld van een tekening van een raceauto of een straaljager. Ik dacht aan die woorden toen deze week tot me doordrong dat er alweer bijna een jaar voorbij is. Zo zit je nog aan de kerstdis van 2022 en roaaar opeens wordt het maal van 2023 opgediend. Of zoals Lohues in zijn liedje Tik Tak zingt:
Tik tak, daor giet de tied, aal mar harder
Tik tak zie hoe ‘t giet, weer een jaor
Een jaar waarin wereldwijd het rumoer en de onrust toenam. Wie nog geen toekomstpessimist is, werd dat dit jaar wellicht toch. En ja ik geef toe, voor mij is het soms ook even zoeken of mijn glas werkelijk wel half vol is. Maar gelukkig is er dan altijd weer een nieuwe dag met mooie nieuwe momenten.
Zoals donderdag toen zoon Jesse vanuit het winterse Finland een aantal uren videobelde. Heerlijk om hem te zien. Niemand die zo mooi kan zuchten als hij, niemand die daarna ook zo snel een relativerende grap kan maken. Ja, ik mis hem. Vooral op die momenten dat het thuis stil is en ik even niks te doen heb. Maar om dan te horen dat het goed met hem gaat en dat hij mooie herinneringen opbouwt, dat maakt het zoveel lichter. Zijn leven daar gaat als het leven hier. Mooie dingen, soms wat tegenslag, maar altijd weer nieuwe kansen.
‘Zullen we 23 december naar het koor van Simon gaan?’, vroeg Lilian vorige week opeens aan me. ‘Ze zingen in de Bovenkerk in Kampen. Het is vast prachtig.’ Ik denk even na. Heb er wel zin in, maar door alle drukte van zo’n laatste schoolweek voor de kerstvakantie is er even geen ruimte in mijn hoofd. ‘Eh ja, doe maar. Het is vast gaaf.’
Dus zitten we in die Bovenkerk met een paar honderd andere mensen en zien langs de zijkant de leden van het Kampen Boys Choir al zingend naar voren schrijden. De zestien jongens en veertien mannen, gekleed in prachtige wit-rode gewaden, plaatsen zich vervolgens in twee groepen tegenover elkaar in het koorgedeelte van de imposante 12e eeuwse kerk. Ik heb kippenvel over mijn hele lijf.
Simon is een oud-klasgenoot van Jesse. Een vriendelijke en bedachtzame jongen en samen met Jesse en klasgenoot Matthijs was hij vaak bij ons thuis om te werken aan hun VWO profielwerkstuk. De mannen hadden besloten om geen verslag te gaan schrijven. Nee, ze wilden iets anders, namelijk een raket bouwen! Ik vond het heerlijk om die jonge kerels thuis aan het werk te zien, die vol energie aan hun plan werkten.
Het concert in de Bovenkerk is fantastisch. Van begin tot eind hoor ik de mooiste klanken en verwonder me over de zuivere tonen van dit koor. Als aan het eind het koor afloopt is het langere tijd stil in de kerk. Niemand zegt iets, ieder is nog onder de indruk. Maar dan klinkt daar opeens vanuit het niets het prachtige Silent Night. Maar waar is het koor? Staan ze ergens voor of achter ons? Of zweven ze boven onze hoofden? Overal om ons heen klinkt het prachtige gezang.
Als we kort daarna in de auto zitten zegt Lilian opeens: ‘Ik denk dat Jesse dit ook prachtig zou vinden.’ Ik knik. Ik denk dat ook. Hij zou ook onder de indruk zijn van het gezang, de kerk en van Simon. En opeens is Jesse weer in mijn gedachten en denk ik aan de kerst die aanstaande is waar mijn kleine man niet bij zal zijn. Maar het maakt me niet treurig, hooguit wat weemoedig, omdat ik weet dat hij het goed heeft.
Later die avond komt er een berichtje van zoon Erik op mijn telefoon binnen. Het is een filmpje van een concert van een studievriendin van hem. Het is prachtig en dan horen we wat ze zingen: Virga Jesse. Via internet kom ik erachter wat het betekent. Het is een uitdrukking uit de profetieën van Jesaja en staat voor de aankondiging van Jezus. Ik moet er een beetje van grijnzen omdat ik weet dat Jesse dit ook wel zal kunnen waarderen. En dat klopt. Want het duurt slechts vier minuten voor het antwoord van Jesse binnenkomt: wow!!
Laat de kerst maar beginnen, ik ben er helemaal klaar voor.
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe verhalen? Registreer je dan op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd. Wil je mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ met daarin meer dan 100 verhalen? Kijk dan op https://www.gertspeelt.com/boek.