Buiten is het grauw. Geluiden gedempt door zompige watermist, een vogel ineengedoken in de boom, een wandelaar die met zijn hond voorbij sjokt en een fietser die diep weggedoken in zijn capuchon voortgaat. Ik zit boven in mijn werkkamer en zie het leven in een soort vertraging voorbij gaan. Terwijl op de achtergrond de top 4000 van Radio 10 klinkt, voel ik dat ik ook even rustiger aan wil. Even niet te veel doen en de kersttijd benutten voor retrospectie om vervolgens ambitieus het nieuwe jaar in te gaan.
Terwijl ik zo wat mijmer en terugdenk aan het afgelopen jaar voel ik me tevreden. Het was een goed jaar voor me. Mijn langdurige coronaklachten lijken voorgoed voorbij, mijn vrouw en kinderen zijn gezond, mijn ouders hadden een fantastisch 60-jarig huwelijksfeest, ik heb een fijn contact met mijn broers en hou van mijn lieve schoonmoeder die in haar verdrietige proces van Alzheimer steeds weer constructief een weg probeert te vinden. Hoe bijzonder allemaal.
Ik vind het fijn om te kijken naar wat ik heb in plaats van te denken aan dat wat er niet is. Of om het anders te zeggen, tel uw zegeningen, tel ze één voor één, tel ze alle en vergeet er geen!
En dus tel ik…
1. Die heerlijke start van 2022 op Schiermonnikoog, die traditioneel werd gevierd met goede vrienden.
2. Dat het een eer was om als Hoofdagent Knak mijn vriend Bart te eren op zijn 65e verjaardag.
3. Hoe mooi het was om te kanoën met mijn jongste zoon Jesse.
4. Hoe geweldig het weer was om op te treden als verhalenverteller, als Tammo van Gretha en als Brigadier Bril.
5. Hoe ontspannend het was om een paar dagen met Lilian rond te fietsen in Limburg tijdens de meivakantie.
6. Hoe gaaf het was om, met medecoaches Edwin en Rob, hockeykampioen te worden met ons jongens A1 team.
7. Hoe fantastisch het was om met collega’s Mario en Marjolein en 30 studenten naar Milaan te gaan om daar het onderwijs te bekijken en de cultuur op te snuiven.
8. Hoe vertrouwd en fijn het voelde toen ik vanaf dit schooljaar elke woensdag weer schoolmeester werd van een groep bijzondere basisschoolkinderen.
9. Hoe heerlijk de zomervakantie in Zwitserland en Italië was.
10. Hoe zalig het nazomeren was in september op Terschelling.
11. Hoe, ondanks het verschrikkelijk slechte voetbalspel, fantastisch het was om met zwager Bart-Jeroen de wedstrijden van FC Groningen te bezoeken.
12. Hoe trots ik was toen mijn oudste zoon Erik zijn bachelor uitgereikt kreeg voor zijn studie geneeskunde.
13. Hoe fijn het was om met Greet, Rolina en Gerdien een theaterstuk te spelen over Alzheimer en hoe ontroerend de nagesprekken met het publiek waren.
14. Hoe ontzettend fijn het was om met Lilian, Erik en Jesse te zijn.
15. Hoe bijzonder het was dat elke week weer zoveel mensen mijn verhalen lezen.
16. Hoe fantastisch het leven is.
En zo kan ik nog wel even doorgaan. Want na de ene fijne herinnering komt direct de andere. En het bijzondere is dat door juist aan dit soort herinneringen te denken, al die nare, die er natuurlijk ook zijn, even verdwijnen. Dat ze niet meer mee lijken te doen. Dat mijn nieuwe jaar, dat al om het hoekje gluurt, niet bepaald wordt door de nare ervaringen van het oude jaar, maar juist door die fijne aanstaande herinneringen die er ongetwijfeld in 2023 ook weer gaan komen.
Mooie herinneringen waarvan ik nu dus al vermoed dat die mijn nieuwe jaar gaan bepalen. Zou dat kunnen? Ik vind het de moeite waard om dat uit te proberen. En wat ik mezelf gun, gun ik de ander ook. Ik wens jullie allemaal een fijne kerstperiode en een gezond 2023 met nu al fantastische herinneringen in het verschiet.
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe verhalen? Registreer dan je mailadres op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.