‘Maar dan ga je echt wel veel minder verdienen.’ Mijn oudste zoon Erik kijkt me aan. Het klopt wat hij zegt, als ik minder ga werken, ga ik inderdaad ook minder verdienen. Maar het levert ook wat op en dat is me op dit moment wel wat meer waard.
Het is de afgelopen periode meer en meer onrustig in mijn hoofd. Onrust veroorzaakt door drukte waardoor ik voor mijn gevoel eigenlijk te weinig tijd overhoud om te lezen, om te schrijven, om niets te doen en om plannen te bedenken voor nieuwe dingen. Ik heb het nooit vervelend gevonden om druk te zijn, maar als de drukte mijn gevoel van vrijheid overneemt, begint het in me te knagen.
Het brengt me terug naar 1996. Het jaar waarin ik besloot om even tijdelijk uit mijn fulltime baan als meester op de Brandaris te stappen om daarna bijna vier maanden door Zweden te reizen waarbij ik diverse scholen bezocht. De ruimte in tijd en het niet gebonden zijn aan de vaste dagelijkse patronen leverden me ontzettend veel nieuwe energie en ideeën op. Het werd voor mij daar in de Zweedse bossen vooral duidelijk dat ik heel graag meester wilde blijven, maar ook dat ik dat niet meer fulltime wilde. Ik voelde dat er meer zou zijn en wilde dat ontdekken en uitzoeken. Dus vertelde ik bij thuiskomst aan mijn toenmalige directeur Geert dat ik in het volgend schooljaar graag parttime wilde gaan werken. En dat ik dat het liefst bij hem op school wilde doen. Geerts antwoord was kort en helder: ‘Nou dat is niet zo moeilijk hoor, ik heb liever een halve Gert dan helemaal geen Gert’. Wat een fijn antwoord waarbij hij het overigens ook zeer goed had ingeschat. Want voor mij stond vast dat ik zou vertrekken als ik op mijn geliefde Brandaris geen parttime functie zou kunnen krijgen.
En dus begon het volgende schooljaar anders dan voorheen. Van fulltime naar een baan van 50%. Dat was wel even wennen. Zo deed ik opeens door de weeks de boodschappen waarbij het me opviel dat dat maar weinig mannen deden, liep ik overdag rondjes met de hond en leerde meer mensen en andere honden kennen. En kon ik opeens ook zelf bepalen wanneer ik bijvoorbeeld wilde schrijven aan een onderwijsmethode in opdracht van uitgeverij Wolters Noordhoff dat toevalligerwijs dat jaar op mijn pad was gekomen.
Ik ben blij dat ik destijds de stap gezet heb, ondanks het feit dat het financieel wat krapper werd. Maar meer tijd leverde ook meer nieuwe ideeën op. Zo ontstond langzamerhand Gert de verhalenverteller. Ik zal nooit het euforische moment vergeten dat ik voor het eerst optrad op een voor mij onbekende basisschool en mijn wonderbaarlijke verhalen vertelde. Wat gaaf dat dat kon en dat ik daar ook nog wat geld mee verdiende. Na dat eerste optreden stopte ik op de terugweg bij een lunchcafé en trakteerde mezelf op koffie met taart. Ik vierde mijn keuze.
En zo huppelde ik verder in het leven. Ik kwam in 2000 te werken op de pabo in Deventer en kon dit doen zoals ik het wilde, namelijk parttime. Werk dat me uitstekend beviel, hoewel ik wel meer en meer het werken met basisschoolleerlingen miste.
Dan is het opeens 2022 en is mijn agenda langzamerhand voller en voller geraakt. De taakomvang is daarbij stilaan gestegen naar 80% en zo krijg ik het drukker en drukker terwijl mijn creatieve kant langzaamaan verbleekt. En dat voelt steeds meer als een beklemming waardoor het uiteindelijk onrustig wordt.
Een goede leidinggevende heeft zijn antennes altijd uit en gelukkig heeft de mijne op de pabo dat ook. Ik vertel hem over mijn onrust waarna zijn antwoord kort en helder is: ‘Dan stoot je toch wat taken af en ga je toch minder werken!’ Het is een mooi moment waarin ik opeens ook Geert weer even over mijn schouder voel meekijken.
Vanaf dat moment gaat het snel en krijg ik plotseling ook de kans om in Dronten vanaf volgend jaar elke woensdag les te mogen geven aan hoogbegaafde basisschoolkinderen. Ik voel me als een kind in de snoepwinkel. Ik kan in Deventer terug naar 50% en krijg in Dronten een baan als meester voor 20% en hou dan nog 30% over om verhalen te schrijven, om op te treden, om boodschappen te doen, om te lanterfanteren en te niksen.
Ik kijk naar mijn zoon en knik. Ja, ik ga minder verdienen maar krijg er meer voor terug. En voor mij is dat onbetaalbaar.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe verhalen? Registreer dan je mailadres op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens wekelijks gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.