‘Hoi Gert, wat balen man!’ Ik kijk op en zie Iris Hagel die met haar toilettasje onder haar arm richting het sanitair loopt. ‘Tja Iris, het is wat het is.’ Iris knikt. ‘Kan je nu helemaal niet optreden?’ ‘Nee dat denk ik niet. Kost teveel energie en dat zit er nu even niet in.’ ‘Balen man’, waarna ze verder sloft richting de douchekar die dit weekend aan de rand van het WijLand festivalterrein staat hier in het Wisentbos in Dronten.
Al vanaf 2004 zijn vriend en kunstenaar John Hagel en mijn broer Bert betrokken bij het organiseren van een jaarlijks kunstfestival door het bedrijf XL De Ateliers aan de Amstel in Dronten. De eerste jaren onder de naam XL Kunstmanifestatie, later als XL Festival. Op het gebied van creatieve industrie zetten beide mannen vanaf die tijd de ware polderpioniersgeest voort. Nieuw kunstland werd ontwikkeld en daarmee kreeg Dronten iets in handen wat je normaal gezien meestal alleen maar in de grote steden ziet ontstaan. Een kunstencentrum als creatieve broedplaats voor verse ideeën en prikkelende inzichten.
Nee, het ging zeker niet van een leien dakje. Op gemeentelijk niveau was er soms wel enige maar vaak weinig medewerking. Daar waar de gemeente Dronten trots was op de grote blikvangers als de Meerpaaldagen, Lowlands en Defcon werd het fijne en intieme van het eigen XL festival niet gezien en (h)erkend. Provinciaal zag men dat gelukkig wel waarmee ieder jaar enige financiële armslag geboden werd voor nieuwe ideeën voor een nog mooier festival. En zo genoten jarenlang vele duizenden bezoekers van fantastische voorstellingen op het gebied van zang, dans, muziek, poëzie, film en andere kunstvormen.
Tot XL De Ateliers in 2017 moest stoppen met hun publieksfunctie aan de Amstel in Dronten. Ondanks eerdere toezeggingen dat hier geen sprake van zou zijn, gebeurde het toch. En ondanks protesten en bijval van enkele politieke partijen moest de stekker eruit. Het doek leek te vallen voor een ware polderparel. De pioniersgeest van de gemeente Dronten zakte langzaam weg in de zompige klei!
Maar ondanks de tegenslag, ondanks de slechte vooruitzichten, altijd weer was daar de energie voor het nieuwe nog niet ontdekte. De energie om te creëren, om te maken. De energie om te pionieren zoals dat hoort bij mensen die iets willen. En dus zetten John en Bert door. Met zo nu en dan de laatste cent als inzet kwamen steeds weer mooie projecten van de grond. Waarbij het mooiste project toch echt wel het geweldige WijLand festival is dat dit weekend voor de 5e keer gehouden wordt in het Dronter Wisentbos.
Een festival waarbij je in een wereld van verbinding, saamhorigheid en fantasie komt. Een wereld die je laat zien wat mogelijk is in plaats van wat niet. Een wereld van optimisme waar we allemaal zo naar hunkeren in deze dagen. Een wereld van samen.
Het is in die wereld waarin ik dit hele weekend met vriend Bart zou optreden als festivaldirecteur. Helaas kreeg ik echter andermaal tante Corona op bezoek, dus optreden zat er even niet in. En dat is inderdaad balen, zoals Iris dat zei. Maar meer dan dat is het ook niet, want het WijLand festival gaat natuurlijk wel gewoon door en daar ben ik enorm blij om.
En zo kon ik gisteravond toch nog even genieten van een aantal fantastische voorstellingen en die ongekende bijzondere WijLand sfeer die door John en Bert met hun geweldige vrijwilligers is neergezet. Gedaan met vooruitziende blik, onophoudelijke energie en overtuigd van het waarom, leeft de ware polderpioniersgeest toch verder in dit vlakke land. En dat alles uiteraard onder de goedkeurende blik van de Directie.
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe verhalen? Registreer dan je mailadres op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens wekelijks gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.