Dit weekend werd in Australië het WK wielrennen gehouden. Mathieu van der Poel is één van de grote kanshebbers op goud. Tenminste als hij de avond voor de wedstrijd lekker zou kunnen slapen. Helaas pakte dat net iets anders uit dan gehoopt.
KOPPEN DICHT!
Vanochtend ben ik er al vroeg bij. Ik ga snel uit bed en zet de tv aan. Want dit wil ik meemaken, het WK wielrennen met een overwinning van onze fantastische Mathieu van der Poel. Terwijl ik op tv de renners zie rijden, zet ik mijn telefoon aan en verschijnen direct in mijn beeldscherm een aantal verontrustende appjes van vrienden uit onze Koersmannenappgroep. Helemaal begrijp ik het niet, maar het wordt me duidelijk dat mijn grote favoriet Van der Poel de nacht voor de wedstrijd in een politiecel heeft gezeten. Ik lees een verhaal over lawaai in zijn hotel, schreeuwende kinderen op de gang, Mathieu die de slaap niet kan vatten, een opstootje en vervolgens over de politie die Van der Poel meeneemt naar een politiebureau. Terwijl ik dit zo lees, komt een herinnering van jaren geleden bij me naar boven. Want laat één ding duidelijk zijn, ik begrijp Van der Poel volledig.
Het gebeurde tijdens een zomervakantie begin jaren 80. Ik fietste met mijn jongste broer Bert een aantal weken door Nederland. Het was een heerlijke vakantie waarin ik Nederland en België goed leerde kennen, mede dankzij de voortreffelijke fietskaarten van de ANWB. De lengte van de dagtochten varieerden van zo’n 70 tot 100 kilometer en we overnachtten dan in jeugdherbergen. De bezoekers van die herbergen waren hoofdzakelijk jongeren die óf met de tienertoer op pad waren óf gewoon een week ergens vakantie vierden. Het eten in de jeugdherbergen was prima en bij het slapen deelden we de slaapzaal met andere jongens. Doorgaans lagen we niet al te laat in bed omdat er de volgende dag weer gefietst werd. Vaak ging dat slapen op zo’n slaapzaal prima omdat het meestal rustig was. Tot die ene nacht in Maastricht.
Ik had overigens een Peugeot racefiets. Ik was daar apetrots op want mijn grote held Hennie Kuiper fietste ook op zo’n Peugeot. Die fiets had me zo’n 800 gulden gekost, wat voor mij een enorm bedrag was. Het sparen duurde lang en toen ik eindelijk het bedrag had, twijfelde ik nog wekenlang. Maar uiteindelijk kocht ik hem, die nieuwe fiets! Een Peugeot! Wow!
De fietsvakantie in dat ene jaar had ons in Maastricht gebracht. De jeugdherberg was nieuw en de slaapzalen groot. De herberg was volgeboekt, maar gelukkig had Jan de dag ervoor gebeld en was er voor ons een stapelbed gereserveerd. Het avondeten smaakte goed en ‘s avonds speelden we nog wat spelletjes waarna we tegen een uur of half elf naar de slaapzaal vertrokken. Er was niemand. Ik poetste mijn tanden en nadat ik mijn kleding had opgeruimd, deed ik mijn oogjes toe. Niets zou me kunnen weerhouden van een fijne nachtrust, dacht ik toen.
Maar ik had het mis. Een aantal minuten nadat ik in mijn nest lag, ging de deur open en kwamen een zestal jongens binnen. Ze praatten luid, lachten afschuwelijk, waren groot en vooral heel stoer. Uiteraard probeerde ik zo goed als het ging mijn ogen dicht te houden en te slapen, maar in deze herrie was dat onmogelijk. Bovendien hadden de jongens het licht ook aangedaan waardoor ik natuurlijk helemaal niet kon slapen.
Zou ik omwille van mijn kleine broer Bert ingrijpen?
Ik weet niet hoe lang ik daar lag, maar het werd me duidelijk dat ik iets moest doen. En juist op het moment dat ik iets wilde gaan vragen hoorde ik opeens de woedende stem van mijn broertje: ‘EN NOU VERDOMME ALLEMAAL DE KOPPEN DICHT’.
En toen…. was en bleef het muisstil.
Die nacht sliepen we heerlijk. Och had mijn broertje Bert vannacht maar in dat ene hotel in Australië geslapen, dan hadden we nu feest kunnen vieren om de nieuwe wereldkampioen Mathieu van der Poel.
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe verhalen? Registreer dan je mailadres op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.
Comments