Daor zit wij dan. As heuse Vikings, veur de duvel niet bang, robuust en stoer oetkiekend. En wel nie um liek wul spiets wij met oeze koeiehoorns aan oeze helms, dus kiek maor gooud oet.
Het is zomer 1979. Een fantastische zomer waarin mijn geboortedorp Eext bol staat van de activiteiten. Een jaar waarin ik als kind enorm geniet. Als eerste is er de drukte en het spektakel dat het Pinksterfeest met zich meebrengt. Twee dagen lang is er volop reuring. Op de Eerste Pinksterdag is er de wielerronde. Winnaar wordt Peter Steyn uit Wierden die de 80 kilometer koers over de Stationsstraat, Keukenhof, Venakkers en Stationsstraat in 1 uur, 57 minuten en 13 seconden aflegt, zoals ik lees in de gedigitaliseerde krant De Stem van 5 juni 1979. Dan op Tweede Pinksterdag het Concours Hippique. Sterke paarden die springen over enorme hindernissen, met tussendoor die bijzonder lopende tuigpaarden voor hun opgedofte paardensjezen. Ik begrijp er niet veel van maar vind het wel prachtig om te zien. En dan natuurlijk de kermis in het dorp. De zweef, oliebollen, een schiettent met halfblote dames op groezelige ansichtkaartjes en een gokautomaat waarvan de bakjes maar steeds niet vallen en ik maar moeizaam mijn duur gewonnen spaarpunten vermeerder.
Maar het mooiste moet nog komen; het Oostermoerfeest! Een week lang feest met veel activiteiten, muziekoptredens, versierde tuinen en een grote optocht van versierde wagens. Een feest ook dat eens in de tien jaar Eext aandoet, wat het nog specialer maakt om mee te maken.
Ik heb dat jaar het woord Oostermoerfeest al vaak horen vallen. En ik zie dat dat ene woord het dorp volledig op zijn kop zet. Buurten verzamelen zich en maken de mooiste praalwagens in geheim gehouden boerenschuren. Tuinen worden voorzien van prachtige bloemperken met nieuwe struiken en planten en de gazonnetjes liggen er strakker bij dan ooit. En in menig kledingkast liggen nieuwe kleren klaar om te dragen tijdens die feestweek. Eext slooft zich uit op een manier die ik me nu nog steeds herinner.
Ook bij mij thuis is het drukker dan anders. Mijn ouders zijn regelmatig weg om zich met de kar bezig te houden. Kleding wordt genaaid, koehoorns uitgekookt, houten constructies op de kar bevestigd, purschuim gespoten en uiteindelijk worden mooie kleuren toegevoegd aan de in mijn ogen meest fantastische kar allertijden: een heus Vikingschip! Want zeg nou zelf, wie wil er nou niet op zoān schip? Gelukkig hebben wij, de kinderen van de Esweg, die kar en mag ik daar met de andere kinderen uit de straat op zitten. En zo worden wij gevaarlijke Vikingers. Zie mijn broertje Bert en mij eens woest voor ons uit kijken. Brrr wat een griezels.
Zo rijden we dat jaar tijdens de Oostermoerweek twee keer in een grote optocht door het dorp waarbij ik me vooral de enorme drukte in het centrum van het dorp herinner. En iedereen lacht en iedereen is blij en trots op wat het dorp laat zien. Het is een geweldige ervaring die ik gelukkig tien jaar later nog eens meemaak. Want dan is het weer Oostermoerfeest en hebben we dan als Esweg/Eshof een prachtige kar over de Europese Unie. De ereprijs die volgt is dik verdiend.
Over ruim een week zal, van 3 tot en met 10 juli, het Oostermoerfeest Eext eindelijk weer aandoen. En ja natuurlijk ga ik er dan naar toe. Om te feesten, maar ook om naar de optocht te kijken. Een optocht met wagens die ongetwijfeld prachtig versierd zullen zijn.
Maar of ze ook zo mooi zullen zijn als het Schip der Vikingers uit 1979 is natuurlijk nog maar de vraag. š
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe verhalen? Registreer dan je mailadres op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens wekelijks gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.