De grappen zijn flauw, de avonturen niet heel erg spannend en als er een probleem is, dan laat de oplossing zich al vrij snel raden. Je zou met een beetje cynisme zelfs kunnen zeggen dat het kinderachtig is en niet de moeite waard om naar te kijken, laat staan dat je zelfs besluit om de hele serie van 24 afleveringen op DVD aan te schaffen. Wie doet zoiets? Nou ik, want ik vind Kerst met Linus fantastisch!
Linus is een kereltje van een jaar of acht. Hij woont in Svingen, een klein dorpje in het indrukwekkende Noorwegen. Gelukkig woont Linus daar niet alleen. Samen met zijn zusje Klara, moeder Agnetha en vader Marvin woont hij in een prachtig houten huis. Zo’n Scandinavisch huis met veranda, zelf geweven kleedjes op de vloer, tafel en aan de wand en altijd een knapperend vuurtje in de haard. Gelukkig heeft Linus ook vrienden met de mooie namen Nure, Akaya, Asa, Victoria, Morten en Burre. Het is overigens wel de vraag waar die kinderen precies wonen in Svingen. Want hoewel de 24 afleveringen veel van de prachtige Noorse natuur laten zien, komen beelden van het dorpje maar weinig voor zodat je niet echt een goed beeld krijgt van wie nu waar in het dorpje woont.
Kerst met Linus stamt uit 2006. En dat jaartal verklaart een beetje waarom ik er zo van houd. Want in dat jaar zijn mijn zonen Erik en Jesse vijf en twee jaar oud en kijken we bijna elke middag, zo tegen de klok van 17.00 uur, naar de tv programma’s van KRO Kindertijd. Op 1 december van dat jaar worden we opeens verrast door een nieuw programma en maken we voor het eerst kennis met Linus. Zo zien we elke namiddag een aflevering en tellen we langzaam af naar kerstavond. Want op 24 december is dan de laatste aflevering daar en kan kerst echt beginnen. Zo zitten we de jaren daarna in december naast elkaar op de bank te genieten van Linus. De grote Erik in de hoek, papa Gert in het midden en kleine man Jesse aan de andere kant. ‘Kom papa, het begint’, wordt er in die jaren vanuit de kamer naar mij geroepen. En natuurlijk kom ik dan direct om Linus te zien en om te genieten van de mooie verhalen.
Maar dat is niet het fijnste van waarom ik daar zit. Het fijnste is dat gaandeweg zo’n uitzending Erik in me verdwijnt en Jesse op mijn schoot komt te hangen en we zo met zijn drieën één worden. Zij kijkend naar het scherm, ik vooral naar mijn twee mannetjes. En terwijl ik zo zit en volop geniet, realiseer ik me al best vaak dat dit ooit voorbij zal gaan en slechts de herinnering nog daar zal zijn. Dat kan en zal me natuurlijk niet overkomen. Dus, toen de jongens ouder werden en mijn schoot kleiner, kocht ik die DVD box. Zodat ik er altijd naar zou kunnen grijpen als ik het nodig had.
Zo zat ik 1 december op de bank en kreeg kippenvel toen de openingstune klonk van de eerste aflevering die ik zojuist had opgezet. De tune die ik filmde en vervolgens naar de Groningse Erik en de Finse Jesse stuurde. Het duurde niet lang of er kwam een berichtje terug: Hahaha heerlijk. En zo ontstond daar het wonderlijke gevoel dat hoewel ik alleen op de bank zat en naar Linus zijn avonturen keek, ik me toch niet alleen voelde. Sterker nog, ik voelde Erik opnieuw in me wegzakken en kreeg zelfs wat pijn in mijn benen van Jesse die op mijn schoot zat. Wat heerlijk en geloof dus maar dat ik vanavond opnieuw de DVD box erbij pak om een aflevering te bekijken van die magistrale Kerst met Linus.
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe verhalen? Registreer je dan op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd. Wil je mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ met daarin meer dan 100 verhalen? Kijk dan op https://www.gertspeelt.com/boek.