Alina is 14 jaar. Ze woont in Groot-Welsden. Dat ligt in Limburg, vlakbij Klein-Welsden. Mooi gebied daar, waar je heerlijk kan wandelen en fietsen. Ik weet dat, want vorig jaar fietste ik er zelf. De mensen zijn er aardig en gemoedelijk. Je kunt er genieten van heerlijke koffie met vlaai en zondags na de kerk ga je naar de kroeg voor een Trappistje.
Alina woont overigens nog niet zo heel lang in Groot-Welsden. Dat doet ze pas sinds halverwege 2022. Ik denk dat het wel even wennen voor haar was, zo in het begin. Wat wil je ook? Want het lag helemaal niet in de planning dat Alina naar het Limburgse zou gaan. Het is nooit haar bedoeling geweest. En hoewel ik helemaal niets tegen het wonen in Groot-Welsden heb, kan ik me wel zo voorstellen dat in het ideale droomscenario van een 14-jarige dit pittoreske dorpje niet voorkomt.
Alina droomt wel. Dat doet ze al van kleins af aan. Ze weet al heel vroeg wat ze wil en richt daar haar leven op in. Professioneel danseres! Dat is haar grote droom, daar zal alles voor moeten wijken. En dus danst ze dat het een lieve lust is zodra ze het levenslicht ziet. Ik zie haar zo voor me. Als baby draaiend en zwaaiend in de wieg, als peuter lichtvoetig bewegend op muziek, als kleutertje dansend in de poppenhoek, op de basisschool dansend naar gym en tijdens de tussenuren op de middelbare school zwierend in de aula waarna ze, als ze terug is van school eerst een dansje doet en dan haar huiswerk maakt.
Maar dan, op 24 februari 2022, spat haar droom ruw uiteen. Want in het verre Moskou zit een vervelend klein mannetje dat andere plannen heeft. Hij stuurt zijn troepen met een veelvoud van duizend bommen en granaten naar het Westen, met als doel om Alina’s Oekraïne in te lijven. Alina, die inmiddels al zoveel mensen heeft ontroerd met haar uitzonderlijke danstalent. Er zit niks anders op. Om haar droom te kunnen leven, zal ze moeten vluchten, maar waarheen?
Op tv zie ik onze politieke kopstukken met elkaar in debat. Spitsvondig proberen ze elkaar de loef af te steken en ik meen een soort van trots in hun ogen te zien als ze vinden dat dat gelukt is. Van der Plas bazelt dat mensen zich helemaal niet druk maken om het klimaat, Yesilgöz weent dat ze helemaal niks heeft met Wilders, Timmermans zucht dat de internationale gemeenschap moet optreden in het Midden-Oosten conflict en weer anderen ratelen over hun eigen stokpaardjes. Behalve dan Omtzigt want die is afwezig. Bovenaan in de verkiezingspolls, maar zich hullen in onzichtbaarheid. Ook een tactiek.
Zo passeren veel onderwerpen de revue waarbij opvalt dat onze grote leiders het maar weinig met elkaar eens zijn. Totdat het grote thema aan bod komt waar velen het wèl over eens zijn, de immigranten! Want ja, we worden overstroomd door immigranten. Het land staat aan de afgrond vanwege gelukszoekers. De criminaliteitscijfers schieten de pan uit, je kan niet meer veilig over straat en zij krijgen maar zo onze huizen. En zo knikken Yesilgöz, Wilders, Van der Plas, Eerdmans, Baudet, Van Haga en in het verre Deventer Omtzigt, eensgezind als het over het immigratievraagstuk gaat. Het ligt aan de immigranten en inmiddels is tweederde van de Nederlanders dat met hen eens blijkt uit een onderzoek van I&O research van begin oktober. Een gure wind waait al geruime tijd over Nederland.
Dat overigens slechts 9,5% van de vrijgekomen huurwoningen in 2022 naar statushouders ging, wordt niet verteld. Dat van de afgelopen tien jaar slechts elf procent van de immigranten asielzoekers waren, krijg ik ook niet te horen. Dat aanmeldcentra in Rijsbergen en op Schiphol gesloten werden en nu alleen Ter Apel opdraait voor de eerst aangekomenen, wordt niet benoemd. Dat het sluiten van asielcentra gedurende de afgelopen jaren met voortvarendheid is gedaan, blijft onbesproken. En dat het liberale marktdenken van de regeringen van de afgelopen jaren heeft geleid tot het loslaten van structurele sociale woningbouw en dure koopwoningen als paddenstoelen uit de grond plopten, is in het geheugen van veel politici opeens even weg. Nee, het ligt aan de immigranten en ons land is gewoon vol, hoe spijtig ook, waarbij rollende krokodillentranen in het zompige polderland wegsijpelen.
Maar in Groot-Welsden woont opa Jos. Opa van Alina. Voor deze opa gaat het gebazel over immigranten en gelukszoekers niet op. Hij onderneemt direct actie en neemt Alina en haar familie als vanzelfsprekend op. En daar blijft het niet bij. Want opa Jos weet hoe mooi Alina kan dansen. Dus meldt hij haar aan bij een dansschool. Haal haar gedachten uit de oorlog, wordt de missie van deze opa, waarbij hij nog een stapje verder gaat en Alina opgeeft voor het talentenprogramma Holland’s Got Talent.
Zo zie ik afgelopen vrijdagavond Alina in de finale van dit programma haar zelfbedachte dans dansen. Sierlijk, uitbundig en ingetogen, uitdagend en kwetsbaar. Als de camera tijdens die fantastische dans even naar opa Jos zwenkt, zie ik tranen in zijn ogen. En terwijl ik daarna een brok in mijn keel wegslik, hoop ik dat onze politieke leiders ook kijken en inzien dat hun eenvoudig uitgesproken oneliners over immigranten ver van de waarheid staan en vanaf nu met compassie zullen spreken over mensen die hun toevlucht bij ons zoeken.
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe verhalen? Registreer je dan op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd. Wil je mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ met daarin meer dan 100 verhalen? Kijk dan op https://www.gertspeelt.com/boek.
Commentaires