06.06 uur.
Als de deurbel gaat en ik door het raampje naar buiten kijk zie ik een enthousiast zwaaiende buurman Roelf. ‘Ben je er klaar voor?’ Ik knik. ‘Man, wat fantastisch dat jullie gaan en wat zal Jesse dit fijn vinden.’
Kort daarna rijden we in de auto naar station Lelystad. Met de start van de meivakantie en de drukte die ik vorig jaar op tv zag, leek het me slim om maar met een vroege trein naar Schiphol te gaan. Maar zo vroeg kun je niet vanuit Dronten. ‘Doe de groeten aan Jesse hè’, roept Roelf ons na als we in Lelystad aangekomen richting perron 2 lopen. Ik knik. Dat zal ik zeker doen, maar pas nadat ik hem flink geknuffeld heb.
06.34 uur
De trein staat al op ons te wachten. Niks geen drukte en niks geen Koningsdag-gangers. Dus zitten Lilian en ik in een lege coupé als we vertrekken. Natuurlijk zit ik aan de rechterkant zodat ik straks bij de Oostvaardersplassen naar het landschap en de dieren kan kijken. Maar de treinglazenwasser had de afgelopen week waarschijnlijk vakantie. Grauwe ramen beperken het zicht. Dat zou me kunnen irriteren, maar niet vandaag. Want vandaag kan niets me deren.
07.24 uur
Het is druk in de centrale hal van Schiphol waar vijf zwaar bewapende mannen de zaak goed in de smiezen houden. Wij lopen naar vertrekhal 1 en moeten onze bagage bij de balies 6,7 of 8 afgeven. Daar aangekomen schrik ik van de lange rijen. Oei! Maar gelukkig zijn er zelfscanmachines die op schitterende wijze onze bagagelabels uitdraaien en we alleen nog maar even de koffers op een band hoeven te leggen. Denk ik nog. Maar nee hoor, we moeten wel in de rij. Daar zou ik op elke andere dag problemen mee hebben maar vandaag niet want vandaag doet niemand mij wat.
07.50 uur
Onze koffers rollen de band op en wij kunnen door naar de security. Bij aankomst kunnen we direct doorlopen. Het verloopt allemaal zeer voorspoedig en als het opeens wat stiller wordt, meen ik in de verte Jesses roepende stem al te horen.
08.15 uur
Koffietijd. Ik neem een slokje van mijn gouden cappuccino van 4,95 euro. Ondanks die prijs smaakt het me prima. Schuin tegenover ons zit een wat oudere man al net zo te genieten van zijn ochtendversnapering. In zijn ene hand een croissantje, in zijn andere een blik bier van een halve liter.
10.04 uur
De piloot trekt de gashendel naar achteren. Ik word in mijn stoel gedrukt en even later zijn we los. Vanuit het raampje zie ik de mensenwereld kleiner worden totdat we de wolken in gaan. Het vliegtuig schudt en rammelt, maar dan wordt het opeens stil en is daar het adembenemende vliegen boven de wolken. Ik raak er niet op uitgekeken tot mijn aandacht opeens getrokken wordt door iets wat zich rechts voor me afspeelt. Want daar staat iemand op een verre hoge bult met een wapperend wit vlaggetje met een blauw kruis erin. Natuurlijk zwaai ik naar hem terug.
12.44 uur
De purser neemt het woord. ‘Ladies en gentlemen, today is the birthday of our King. Therefore we have a little treat for you, enjoy.’ ‘Dus toch tompoezen’, verzuchten Lilian en ik naar elkaar. Maar helaas. Wat we wel krijgen is een klein chocolaatje verpakt in Oranje papier. Als ik naar Lilian kijk zie ik dat ze er heerlijk van geniet. Ik echter niet. Ik stop het weg om het straks aan Jesseman te geven.
13.19 uur
Mijn telefoon trilt. Ik lees het zojuist binnengekomen berichtje. Hoe lang gaat het nog duren? Ik begrijp zijn ongeduld, ik heb dat ook. Maar onze koffers zijn nog niet op de band. Nog even geduld kerel, ik kom eraan.
13.36 uur
We lopen langs de douane waarna een grote schuifdeur zich opent. Ik kijk naar links, dan naar rechts en zie hem staan. Ik loop naar hem toe. Eerst knuffelt hij Lilian. Wat een fijn gezicht. Maar dan ben ik aan de beurt. En in een flits zijn de acht voorbije maanden foetsie en is alles weer zoals het was. Wat een geluk. Daarna lopen we het vliegveld uit om de komende twee weken zijn Finse wereld te gaan ontdekken.
Wil je meer verhalen van me lezen? Kijk dan eens op https://www.gertspeelt.com/ (https://www.gertspeelt.com/) Je kunt daar ook mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ bestellen met daarin meer dan 100 verhalen.