Opeens stonden ze in het lokaal waarin ik zojuist les had gegeven, een paar studenten van studievereniging De Peeckels van mijn pabo in Deventer. ‘Hoi Gert, we storen je even hoor, want weet je dat het overmorgen de Dag van de Leraar is? En toen dachten wij dat het een goed idee zou zijn om een aantal van onze docenten in het zonnetje te zetten, kijk dit is voor jou!’ Waarop ik vervolgens een kadootje, een kaartje met een lieve tekst en een gouden medaille omgehangen kreeg. ‘En we willen ook graag met je op de foto, is dat goed?’ ‘Meiden, het is me een eer!’
De dag van de leraar. Een dag om even stil te staan bij die meesters en juffen die je net dat ene zetje gaven waardoor je horizon verbreed werd. Wat een goed idee om juist die mensen even in het zonnetje te zetten.
En dus schijnt mijn zonnetje op de Prins Willem-Alexander lagere school in Eext.
Dank u wel juffrouw Pathuis voor het vele buitenspelen en ik zo van buiten zijn ging houden. Juffrouw Pepping, bedankt voor het voorlezen van Wiplala en ik doorkreeg hoe leuk het is om verhalen te lezen. Dank meester Jansen voor de natuurkennis, waardoor ik tijdens het hutten bouwen wist in welke boom ik een spijker sloeg en welke vogel van schrik opvloog door mijn harde klappen.
Mijn zonnetje schijnt ook op mavo De Esakker in Gieten.
Dank u wel meneer Pieters voor uw grappen en grollen en ik ook dat u liet zien hoe gaaf het is om docent te zijn. Meneer Hommes bedankt voor uw moderne manier van lesgeven waardoor Duits mijn lievelingstaal werd. Meneer De Vries dank u wel voor de Bolero van Ravel. Een compleet nieuwe wereld ging voor me open waarna ik met grote regelmaat klassieke muziek luisterde. En bedankt meneer Lanting. Ik vond geschiedenis al leuk maar door u nam mijn interesse nog meer toe. En meneer Okko Waijer, u haalde Fré Meis in de klas en zo zag ik voor het eerst een bevlogen politicus waardoor mijn linkse vlam ontbrandde.
Verder schijnt mijn zon ook op havo Dag Hammarskjöld in Assen.
Meneer Roelandschap, wat fijn dat u als conrector begrip had als we twee tussenuren hadden en wij, als kinderen van de buitendorpen, eerder naar huis mochten. Die flexibele houding is me altijd bijgebleven. Dank u wel meneer Hanewald voor uw fantastische verhalen van uw reizen door alle windstreken, waardoor ik nieuwsgierig werd naar andere landen. En dank voor uw speciale woorden bij mijn diplomering: ‘Gert ik denk dat jij een hele goede meester gaat worden.’ Meneer Huckriede, uw Duitse lessen bevestigden dat ik Duits zo mooi vond. Wat fijn. En mevrouw Fokkema, u las Mariken van Nieumeghen aan ons voor waardoor de late middeleeuwen voor mij gingen leven.
En natuurlijk schijnt mijn zon op die bijzondere pabo De Eekhorst in Assen.
Bedankt Aeilt Boelens en Joop Neuteboom voor de spannende opdracht om een Moluks gezin te bezoeken en ik zo hun verhaal hoorde waar ik nog geen weet van had. Ad Boes, bedankt voor het duwtje in mijn rug om me naar een stageschool in de stad Groningen te sturen. Want ja wijk Vinkhuizen dat was inderdaad andere koek dan de school in Eext. ‘Kan ik dat wel?’, vroeg ik. ‘Dat kan je jongen’, zei jij. En dank je wel Frans Vernout voor het duwtje om te gaan schrijven. Om eerlijk naar mezelf te kijken en dan te schrijven wat in me speelde. Door jou begon ik anders te schrijven. Dank je wel Rouke Broersma voor je scherpe en kritische houding die me wakker maakte. En Otto Verveld, hoe gaaf dat je me leerde dat verhalen vertellen een wezenlijk onderdeel is van goed leraarschap en ik dankzij jou het pad van toneelspelen en verhalen vertellen op ging. En ja Henk ter Horst en Adriaan Nieuwenhuis, door jullie kreeg ik voor het eerst kunst te zien en leerde ik te waarderen wat kunstenaars doen en maken en het is door jullie dat ik nu zelf kunstgeschiedenis geef. En natuurlijk Wilto Groenendaal, wat moeten er veel bedankjes naar jou. Met je gekke natuuronderwijslessen en je voor mij grensverleggende aanpak. En dat ik mijn meesterstuk mocht maken in een bos bij Eext en jij me steeds maar bleef stimuleren om het beste uit mezelf te halen. En dat je me ooit zei: ‘Als ik hier in Assen met pensioen ga, dan moet jij mijn baan overnemen.’ En je me belde toen je met pensioen ging en ik inderdaad een gesprek had in Assen, maar omdat het me in Deventer goed beviel ik je toch niet in Assen opvolgde.
Dank jullie wel allemaal voor al die momenten die me vormden en ik me kon ontwikkelen. Ik realiseer me maar al te goed hoe belangrijk jullie voor me geweest zijn. En dat ik dan deze week, zo opeens die lieve studenten voor mijn neus heb staan om mij te bedanken, maakt het verhaal helemaal rond. Lang leve de leraar!
Wil je meer verhalen van me lezen? Kijk dan eens op https://www.gertspeelt.com/ Je kunt daar ook mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ bestellen met daarin meer dan 100 verhalen.
コメント