‘Nu geef ik het woord aan de president van Oekraïne die zowel moed als vastberadenheid heeft. Dames en heren, president Poetin!’ Direct na deze woorden stapt de Amerikaanse president Biden naar links om plaats te maken. Applaus klinkt op. Applaus van de mensen voorin de zaal, net als van de mensen die achter hem staan. Die mensen in de zaal zijn overigens journalisten. Mensen waarvan ik hoop dat ze altijd kritisch kijken naar datgene wat er gebeurt. Mensen waarvan ik ook hoop dat ze doorvragen en zich niet laten ringeloren en imponeren. Dus waarom applaudisseren ze hier eigenlijk? Want in plaats daarvan zou hier natuurlijk een geluid van verontwaardiging te horen moeten zijn. Maar ja, of je dan daarna nog een vraag mag stellen aan de president? Achter de president staan overigens de regeringsleiders van de NAVO-landen. Ze klappen vrolijk mee, als marionetten van het grote poppentheater.
Terwijl het klaterende applaus neerdaalt en de president een paar stappen verzet, krijgt de beste man opeens een helder moment. Alsof in een plotselinge wakkere seconde tot hem doordringt wat hij zojuist heeft gezegd. Schrik! Hij draait zich snel om en zegt: ‘President Poetin? Hij gaat president Poetin versláán. Dit is president Zelensky. Ik ben zo bezig met het verslaan van Poetin dat je ongerust moet worden.’
Het klopt, ongerust ben ik zeker.
Iedereen herkent het en we maken het allemaal wel eens mee. Dat iemand iets zegt of doet dat volstrekt niet passend is bij de situatie. Dat je daar dan iets over zou willen zeggen, maar dat niet doet omdat de uitkomst daarvan te onvoorspelbaar of te pijnlijk is. En dus houden we onze mond, doen we alsof we het niet gehoord en gezien hebben. Zo’n vuiltje in het oor of oog kan dan even goed van pas komen. Dus gebeurt er niks en stapt bij de persconferentie Zelensky nu naar voren. ‘I am better’, zegt deze vervolgens waarna Biden instemmend knikt en zegt dat dat inderdaad zo is. En zo is de situatie gered en kan het poppentheater weer door.
En dat het doorgaat blijkt even later als een journalist aan Biden vraagt of hij ook zorgen heeft over vicepresident Kamala Harris als die Trump zou moeten verslaan. Het antwoord van Biden is ontluisterend: ‘Ik zou vicepresident Trump niet hebben gekozen als vicepresident als ze niet geschikt zou zijn als president.’
In het jaar 1837 verschijnt in Denemarken van de hand van Hans Christian Andersen een geweldig verhaal van slechts vier pagina’s lang. Andersen, die als kind graag met zijn poppenkast speelt en later graag acteur wil worden, schrijft over een ijdele keizer. Een keizer die op zekere dag genoeg heeft van zijn garderobe en daarom de beste kleermakers van het land laat komen om voor hem een nieuw pak te maken. Een pak dat specialer dan ooit moet zijn, gemaakt van een stof die nog niet bestaat.
Kort daarna verschijnt een kleermaker bij het hof die vertelt dat hij ervoor kan zorgen. Het zou gaan om een stof die alleen zichtbaar is voor slimme mensen. De keizer enthousiast, de kleermaker krijgt de taak en sluit zich vervolgens een aantal dagen op in de naaikamer van het paleis. Een kamer waar het hem overigens aan niets mankeert en hij keer op keer de lekkerste gerechten en dranken laat brengen. Als dan na een paar dagen de deur open gaat, de kleermaker de keizer tegemoet loopt en om zijn arm een onzichtbaar nieuw pak heeft gedrapeerd, weet de keizer even niet wat hij moet zeggen. Hij ziet niets van het pak, maar ja, dom wil hij niet lijken dus besluit de beste man de kleermaker te loven voor zijn prachtige creatie.
En zo gebeurt het dat de keizer de volgende dag poedeltje naakt door de stad loopt om zijn nieuwe gewaad aan het volk te laten zien. Een volk dat natuurlijk een naakte keizer ziet maar toch maar luid applaudisseert. Totdat daar opeens een klein meisje naar voren stapt en precies op het moment dat tussen het luide applaus een stilte valt hardop roept: ‘Hé kijk, de keizer loopt in zijn blootje!’
Ik kijk verder naar de persconferentie van president Biden. Niet omdat ik nieuwsgierig ben naar zijn woorden, maar veel meer omdat ik steeds maar weer de hoop heb op zo’n klein meisje dat de wereld wakker roept.
Wil je meer verhalen van me lezen? Kijk dan eens op https://www.gertspeelt.com/ Je kunt daar ook mijn boek ‘Kunnen we het nog aan?’ bestellen met daarin meer dan 100 verhalen.
Comments