25 mrt 2023
Een miezerige regen spat deze ochtend tegen mijn raam en ik voel een kille tocht door het ventilatierooster over mijn kalende hoofd schuren. Als ik naar buiten kijk, ziet het er wat troosteloos uit. En hoewel de kalender laat zien dat de lente deze week is begonnen, laat de buitenwereld een andere realiteit zien. Het voorjaar laat nog even op zich wachten terwijl ik meer en meer om me heen hoor dat iedereen zo toe is aan zon, waarbij hangende schouders en treurige gezichten deze wens ondersteunen. Ik hoor het wel en merk ook om me heen dat veel mensen ziekig zijn en al hoestend en proestend de dag doorkomen, maar toch laat ik me er niet door van de wijs brengen. Nee, want ik heb het er deze week fantastisch voor staan. Ik ga namelijk weer een week naar Londen.
In 1989 was ik voor de eerste keer in Engeland en wel in Northampton. Samen met studiegenoot Peter liepen we zes weken stage op verschillende basisscholen, volgden we colleges aan de universiteit en verkenden we met de juffen Tina en Jo het nachtleven van die stad. Daarbij hadden we ook nog het geluk dat Jo ons een weekend meenam naar haar vrienden in Londen waar mijn ogen zo’n beetje uit mijn kop rolden bij het verkennen van die immense wereldstad. Ik was op slag verkocht en sprak bij terugkomst in Nederland uit dat ik zeker nog weer terug wilde naar Engeland en naar Londen.
En zo is het gegaan. Vele keren ben ik inmiddels in dat fascinerende land en die bijzondere stad geweest. Waarbij me altijd opviel dat Engeland echt iets anders is dan Londen. Londen is een land op zich, met een eigen hectiek en een enorme diversiteit aan culturen, met miljoenen mensen in een relatief gezien kleine ruimte met alle consequenties vandien. Als je als toerist de stad verkent, vergaap je je aan de enorme musea, aan de geweldige gebouwen en aan hoe mooi de Theems er doorheen krult. Ook ik vind dat allemaal even prachtig en kan urenlang slenteren door de straten en over de pleinen, maar wat voor mij pas echt speciaal is, is niet als toerist in Londen te zijn, maar als docent.
Al vele jaren nemen mijn collega Nienke en ik onze pabostudenten mee naar een aantal basisscholen in Londen. Basisscholen die in de buitenwijken staan, waar vaak totaal andere omstandigheden zijn dan in het centrum. Op de ene school ruim 600 kinderen van 35 nationaliteiten. Op de andere school, met meer dan 500 leerlingen, is ruim 80% van de leerlingen afkomstig van Aziatische ouders. Het geweldige van dit alles is dat de leerkrachten van de scholen al jaren topwerk verrichten en uitstekend presteren en zo ook door de onderwijsinspectie beoordeeld worden.
Het speciaalst aan beide scholen vind ik de directeuren. Steve, directeur van Redbridge Primary School en Paul, directeur van Cooperslane Primary School zijn gepassioneerd en gedreven tot op het bot. Ze kennen vrijwel alle kinderen bij naam en zien meer kansen dan belemmeringen. ‘If we don’t do it, who will?’, antwoordde Paul mij ooit eens op de vraag waarom hij en zijn team zo fanatiek zijn in hun onderwijzerschap. Een opmerking die ik altijd meedraag in mijn functioneren.
Inspirerend vind ik het dat beide heren hun leerlingen niet zien als christen, hindoe, moslim, Brit, Chinees, Indiër en ga maar door. Nee, ze zien leerlingen waarvoor zij moeten zorgen dat ze alle kansen krijgen die er zijn en waar ze hoge verwachtingen van hebben. En dus presteren al die kinderen op een hoog niveau ondanks de soms zwakke sociale achtergrond.
Het is een groot voorrecht dat onze studenten deze scholen mogen zien en het is zeer bijzonder dat ze er zelfs les mogen geven. Uit eigen ervaring weet ik hoeveel impact dit op een student kan hebben. En zo is de cirkel rond. Zo voel ik dat, elk jaar weer. Eerst ooit zelf als student die mooie ervaringen opdoen, nu als docent onze studenten de kans geven om hetzelfde mee te maken.
Natuurlijk is het jammer dat de lente nog even op zich laat wachten, maar ik weet zeker dat het lentegevoel de komende week bij mij zal losbarsten, daar in dat bijzondere Londen.
Wil je op de hoogte gehouden worden van nieuwe verhalen? Registreer je dan op https://www.gertspeelt.com/blog en krijg vervolgens gratis een bericht in je mailbox zodra een nieuw verhaal is gepubliceerd.